Większość ludzi, myśląc o samotnych osobach, wkrótce wyobraża sobie opuszczonych seniorów leniących w smutku. Jednak według Guy Winch z Psychology Today, ostatnie badanie w USA sugeruje, że to powiązanie, które wielu czyni między starością a samotnością, może się mylić.

Hej! Nie zostawiaj mnie tu samego!

Po pierwsze, według Guya, samotność można zdefiniować jako „różnicę między więzami społecznymi, które mamy, a tymi, które chcielibyśmy mieć”, a zatem jest to uczucie całkowicie subiektywne - to znaczy różni się w zależności od osoby. inny. Co więcej, samotność jest tak istotną kwestią, że stanowi zagrożenie dla naszego zdrowia fizycznego i psychicznego, a nawet wpływa na długość życia.

Studiowanie samotności

Naukowcy odpowiedzialni za badanie przeprowadzili badanie nad samotnością, które obejmowało nie tylko starość, ale wszystkie etapy życia, w tym te, w których jego występowanie i wpływ są zminimalizowane. Jest tak, ponieważ, jak powiedział Guy, wcześniejsze badania już wykazały, że ponieważ często kojarzymy samotność ze starością, młodsi uczestnicy często nie przyznają się do uczucia samotności wobec naukowców.

Kto nigdy

Aby więc obejść ten problem, podczas ankiety - w której wzięło udział 16 000 osób - zamiast pytać, czy uczestnicy czują się samotni, naukowcy przestawili się i zapytali, jak często tęsknią za firmą lub czuli się pominięci.

O dziwo - lub nie! - Wyniki pokazały, że samotność nie wzrasta liniowo w miarę starzenia się ludzi. Badanie ujawniło również, że w rzeczywistości występują szczyty samotności w różnych momentach życia i wskazało, że grupą wiekową o najwyższym poziomie samotności w badaniu byli uczestnicy poniżej 30 roku życia.

Co więcej, zamiast poczucia samotności narastającego stopniowo wraz z wiekiem, badania wykazały, że zmniejszyły się one wraz z dojrzałością i do wczesnego wieku, tylko zwiększając się - i stawały się porównywalne z poziomem rejestrowanym przez młodych dorosłych - wokół 80 lat

Wszyscy czuli się wykluczeni ...

Inną interesującą kwestią ujawnioną w ankiecie było to, że osoby w wieku powyżej 80 lat czują się samotne z powodu utraty rówieśników - takich jak mężowie lub żony - lub z powodu ograniczeń fizycznych, a nie wieku. Innymi słowy, badania wykazały, że sama starość nie stanowi ryzyka ani nie jest czynnikiem decydującym o samotności.