Czy znasz pochodzenie nazw kolorów?
Czy kiedykolwiek wyobrażałeś sobie, że żyjesz w świecie bez kolorów? Właśnie dlatego, że są obecne we wszystkich elementach naszego codziennego życia, kolory z czasem zyskały na znaczeniu. Ale nie zawsze była tak szeroka gama odcieni, jaką znamy dzisiaj. A przynajmniej nie zostali jeszcze ochrzczeni.
Trudno sobie wyobrazić, ale dawno, dawno temu języki nie miały nawet nazw dla wszystkich kolorów, a niektóre z nich były reprezentowane przez to samo słowo. Czas mijał i społeczeństwa były zmuszone do tworzenia nazw dla tak wielu różnych niuansów.
Co ciekawe, obserwując izolowane kultury, eksperci zauważyli, że ogólnie kolory nazwano w tej samej kolejności. Nazwali to zjawisko „hierarchią nazw kolorów”, najczęstszą kolejnością jest czarny, biały, czerwony, zielony, żółty i niebieski. Inne niuanse, takie jak na przykład fioletowy, brązowy i różowy, zostały ochrzczone długo potem.
Trochę historii
Przed wieloma językami, które mamy obecnie na świecie, krajobraz językowy był zupełnie inny. Lingwiści popierają pogląd, że większość języków europejskich i niektóre języki azjatyckie miały wspólnego przodka, nazwanego na cześć Protoeuropejskiej (SROKI), i mówi się, że mówiono je około 5000 lat temu. C.
Wywodzi się z niego wiele innych języków, w tym języki romańskie, których portugalski jest częścią francuskiego, hiszpańskiego, włoskiego i rumuńskiego. Angielski, który jest obecnie jednym z najczęściej używanych języków na świecie, pochodzi z rodziny języków germańskich, z której wyłonili się także niemiecki i holenderski.
Języki romańskie, znane również jako języki łacińskie, wywodzą się z ewolucji łaciny, zwłaszcza wulgarnej łaciny, którą posługiwały się najpopularniejsze klasy. To tłumaczy fakt, że wiele portugalskich słów pochodzi z łaciny, ale musimy również wziąć pod uwagę wpływ innych języków, takich jak arabski, niemiecki, francuski, angielski, włoski i niektóre języki afrykańskie, na przykład.
Poniżej możesz sprawdzić historię nazw kolorów, według Mário Eduardo Viaro, profesora języka portugalskiego na Uniwersytecie w São Paulo, w artykule opublikowanym na stronie internetowej MundoCor oraz niektórych definicji nazw kolorów w języku angielskim według pracowników Gizmodo.
(Należy pamiętać, że nie ma bezpośrednich dowodów PASZTOWYCH, ponieważ nie ma żadnych zapisów pisemnych. Dlatego znane nam słowa są rekonstytucjami wykonanymi z innych języków i dlatego są oznaczone gwiazdką.)
Czarny
W języku łacińskim słowo „czerń” miało pojęcie czegoś gęstego, grubego, a zatem ciasnego. Stamtąd łatwiej jest zrozumieć pochodzenie nazwy, która znajduje się w łacińskim appectoráre, co oznaczało „kompres na klatce piersiowej”. Z czasem słowo zmieniło się w apreto, a następnie zyskało obecną formę.
Słowo czarny, które oznacza także kolor ciemny, pochodzi od łacińskiego nigrum, aw innych językach łacińskich uzyskało bardzo podobne formy: czarny (hiszpański), nero (włoski), noir (francuski) i negru (rumuński).
Już w języku angielskim słowo czarny odnosi się do ciemności, tak jak oznacza „palić”. Jego pochodzenie pochodzi z * blakkaz (od proto-germańskiego), który przekształcił się w blaec (po staroangielsku) i osiągnął formę, którą znamy dzisiaj.
Biały
Po łacinie przeciwieństwem gęstszego koloru był albus i właśnie dlatego mamy naukowe słowa jako cel i albinos, które odnoszą się do bieli. Już samo słowo biały ma pochodzenie germańskie i pierwotnie oznaczało coś błyszczącego, błyszczącego lub wypolerowanego. To pozwala nam lepiej zrozumieć znaczenie terminu „broń biała”.
Warto zauważyć, że oryginalna forma łacińska pozostała tylko w języku rumuńskim ( alba ), a inne języki łacińskie również skorzystały z wersji germańskiej i utworzyły blanco (hiszpański), blanc (francuski) i bianco (włoski).
W języku angielskim słowo reprezentujące kolor PIE jest uważane za * kwintos . Później stał się * khwitz (proto-niemiecki), hvitr (stary nordycki), hwit (stary saski) i dowcip (holenderski). Jeszcze kilka zmian i słowo zmieniło kolor na biały, dlatego używamy go dzisiaj.
Czerwony
Czy słyszałeś, że czerwony pigment pochodzi od owada zwanego koszenili? To właśnie u tego zwierzęcia pochodzi nazwa i kolor, który znamy dzisiaj. Coccum to łacińska nazwa tego owada, który wytwarza pigmenty w odcieniach czerwieni. Z tego powodu po łacinie kolor szkarłatny otrzymał nazwę coccinus, która we współczesnej grece przyszła jako kókkinos . W języku portugalskim tracimy pierwotną nazwę zwierzęcia, ale wpadamy na pomysł „małego robaka”, skąd pochodzi wermikulum, słowo, które dało początek naszemu kolorowi.
W języku proto-niemieckim słowem używanym do oznaczania czerwonych obiektów było * rauthaz, które pochodzi od raudr (staronordycki), rod ( staronaksoński ) i rØd (holenderski), sięgając czerwieni współczesnego angielskiego.
Zielony
Co ciekawe, nawet z różnych rodzin pochodzenie nazwy koloru zielonego w języku angielskim i portugalskim ma bardzo podobne wytłumaczenie. W obu przypadkach słowo, które spowodowało powstanie koloru nazwy, oznaczało rosnące, zielone. W języku łacińskim czasownik jest viridem, skąd pochodzi nasza zieleń - podobnie jak została przyjęta w języku hiszpańskim, rumuńskim i włoskim - która stała się wersją francuską.
Już w SROCE czasownik grow był * ghre, który stał się graenn (staronordycki) i hodowany (holenderski). W języku staroosaskim słowo grene oznaczało zarówno kolor, jak i młode i niedojrzałe rzeczy i stąd pochodzi zieleń, którą znamy dzisiaj.
Żółty
Etymologia koloru żółtego jest nieco bardziej niepewna, ale uważa się, że jest pochodną słowa amarus, które w języku łacińskim było zdrobnieniem gorzkim. Związek między smakiem i kolorem może wydawać się dziwny, ale jest odniesieniem do gorzkiego smaku żółci.
Wątpliwy kolor substancji zwraca również uwagę na fakt, że przez długi czas podziały spektrum kolorów nie były bardzo dokładne, co ostatecznie doprowadziło do tej samej nazwy, co teraz rozumiemy jako dwa kolory.
Staje się to jeszcze wyraźniejsze, jeśli uważamy, że w SROCE słowo * ghel zostało użyte zarówno dla zielonego, jak i żółtego. Przybyła do staronordyckiego w formie gulr i zdobyła pisownię geolu i geolwe w języku staroangielskim. Z czasem słowo to zmieniło kolor na żółty we współczesnym języku angielskim.
Niebieski
Chociaż łacina ma formę, która dotarła nawet do portugalskiego, słowo cerulean (od łacińskiego caeruleus ) jest bardzo mało używane. Prawda jest taka, że nasz słynny niebieski pochodzi z języka arabskiego, który z kolei pochodzi od perskiego terminu na kamień o nazwie lapis lazuli. Ta forma pojawiła się również w języku hiszpańskim ( niebieski ) i włoskim ( azurro ).
Z drugiej strony francuski nie postępował zgodnie z kolejnością innych języków łacińskich i poszedł po swój bleu w językach germańskich, gdzie słowo * bhle-was (PIE) miało zabłysnąć. Potem przyszedł Proto-Germański (* blaewaz ) i staroangielski ( blaw ). Co ciekawe, współczesny angielski niebieski jest jednym z francuskich słów, które składają się na ten język.
Inne kolory
Kiedy mówimy o kolorze, zawsze ważne jest, aby pamiętać, że wiele z nich zostało nazwanych po roślinach, zwierzętach i innych istotach. Różowe, szare i fioletowe to niektóre bardzo oczywiste przykłady tego procesu.
Przykładem tego jest słowo pomarańczowy po portugalsku i pomarańczowy po angielsku. Ten kolor ma swoją nazwę właśnie dlatego, że w sanskrycie była to naranga . W języku arabskim i perskim owoc nazwano naranj i w starożytnym języku francuskim zamienił się w pomme d'orenge .
Brąz to kolejny kolor, który wywodzi się z elementu natury. W języku francuskim brązowy oznacza kasztan, a zatem nazwa legalnego „brązowego lukru”, który powstaje z kasztanów. Z drugiej strony nazwa owocu pozostała w niektórych wyrażeniach, takich jak „brązowe oczy i włosy”.
* Pierwotnie opublikowane 31.01.2014.
***
Czy znasz biuletyn Mega Curioso? Co tydzień produkujemy ekskluzywne treści dla miłośników największych osobliwości i dziwactw tego wielkiego świata! Zarejestruj swój adres e-mail i nie przegap tego sposobu na pozostanie w kontakcie!
Zalecane
