Niemowlęta, szczenięta i obcokrajowcy, którzy nie mówią w języku: jaki jest związek?

To prawie nieuniknione: jak tylko zauważymy małego psa, zwykle rozmawiamy z nim tak, jak rozmawiamy z dziećmi. W tym celu wolimy delikatniejszy, delikatniejszy głos, a nawet wykonujemy gesty, których używamy z małymi dziećmi.

Ale co sprawia, że ​​rozmawiamy ze szczeniakami tak, jak rozmawiamy z dziećmi? Naukowcy z Wielkiej Brytanii, Francji i Stanów Zjednoczonych szukali odpowiedzi - a także badali, jak psy reagują na taki dyskurs.

Według naukowców rozmawiamy bardziej z dziećmi, wymawiając samogłoski wyraźniej niż z dorosłymi. W ten sposób można zaangażować i utrzymać uwagę dzieci do 7 tygodni, które wolą tę formę od normalnej mowy dorosłych. Te same zasady zastosowano następnie do psów w eksperymencie.

1

„Przytulny eksperyment”

W pierwszej fazie naukowcy poprosili niektórych ochotników, aby powiedzieli frazę „Cześć, słodki!”, „Chodź tutaj!”, „Dobry chłopiec”, „Chodź tu, kochanie”, oglądając zdjęcia szczeniąt, dorosłych psów, starych psów i jednocześnie Nie patrzyli na zdjęcia.

Wynik pokazał, że ochotnicy rozmawiali z psami o większej wysokości i wolniejszej prędkości oraz o różnej wysokości w zależności od grupy. U młodych psów ton był zwiększony średnio o 21% w porównaniu do normalnej mowy. W przypadku psów dorosłych zmiana wyniosła 11%, a dla starszych psów - 13%.

2)

Szczenięta takie jak „gadanie dzieci”

W drugiej części eksperymentu odtworzono nagrania dla szczeniąt i dorosłych psów. Badania wykazały, że małe dzieci reagowały silniej na „dziecinną mowę” niż starsze psy, reagując szybciej, częściej patrząc, zbliżając się i pozostając przez dłuższy czas.

Według Nicolasa Mathevona, profesora psychologii na Uniwersytecie w Lyonie i współautora badania, jedną z szans na użycie tego rodzaju mowy jest to, że jesteśmy wrażliwi na bystrość szczeniąt tak samo, jak jesteśmy wrażliwi na twarze dzieci.

Jednak badania pokazują, że używamy tego rodzaju dziecięcej mowy, ponieważ chcemy angażować się i wchodzić w interakcje z nie mówiącym słuchaczem. Według naukowców możemy być w stanie zastosować tę samą strategię w innych kontekstach, na przykład z osobą mówiącą w naszym języku, która nie mówi w tym języku lub ma trudności ze zrozumieniem nas.